امروزه در صنعت حمل ونقل دریایی بیشتر این سؤال مطرح می شود که وضعیت فعلی استفاده از سیستم فیلترینگ اگزوز کشتی ها (the scrubber) در بازار جهانی چگونه است و آیا تمام فیلتر های (the scrubber) نصب شده بر روی دودکش های کشتی ها مطابق با قوانین سازمان جهانی دریانوردی در خصوص محدود کردن انتشارات گاز های سولفوری است یا خیر؟

کشتی ها در پایان سال 2019 باید خود را با الزامات سازمان جهانی دریانوردی هماهنگ می کردند و در این راستا تعداد زیادی کشتی برای نصب فیلتر های مورد اشاره در نوبت قرار داشتند که البته نتوانستند به موقع نصب فیلتر ها را عملیاتی کنند. البته فیلتر های قدیمی نیز اکثراً انطباق کافی با قوانین جدید را نداشته و باید تغییراتی در آن ها داده می شد.

به دلایلی این موضوع با تأخیر مواجه شد. کمبود مواد و ظرفیت محدود کشتی سازی ها در جهان از بزرگ ترین مشکلات در این زمینه بود. به عنوان مثال، در چین تعداد محدودی تولید کننده لوله های GRE که اکثراً در فیلتر های نصب می شوند، وجود دارد. همچنین طراحان و کشتی ساز ها برای نصب، راه اندازی و مقاوم سازی در روند نصب فیلترها، با فشار بالای کاری روبرو بودند و کمبود نیروی کار، مدت زمان نصب در کشتی سازی ها را از 40 روز به 80 روز یعنی افزایش داد. در عین حال، سازمان های رده بندی مجبور شدند تعداد بیشتری از کشتی هایی که در زمان ازدحام مشغول نصب این ادوات بودند، مورد بازرسی قرار دهند.

علاوه بر این، شیوع ویروس کرونا شرایط را نسبت به قبل دشوارتر کرده است. چراکه ممکن است کارگران در برخی از کشتی سازی ها و یارد های تعمیراتی چین که بسیاری از کشتی ها در آن ها منتظر نصب فیلتر های (scrubbers) هستند، به علت نگرانی از ابتلا به کرونا در دسترس نباشند.

این بیماری همه گیر بر صنایع دریایی و کشتی ها در دریا نیز تأثیر گذارده و باعث محدودیت سفر در بسیاری از کشور های جهان شده است. برای تلاش و کمک به کاهش برخی تأخیر های ناشی از این وضعیت، مؤسسه DNV GL درحال ارائه سیستم بازرسی از راه دور برای بررسی سیستم های نصب شده و تمیز کردن گاز های خروجی در کشتی های منتخب است.

آثار ناشی از تأخیر در نصب اسکرابر

اگر فیلتر های scrubbers به موقع نصب نشده باشد، مالکان کشتی ها باید تا زمان نصب این فیلتر ها بر روی کشتی و تأیید آن، از سوخت با گوگرد کمتر از 0.5 درصد استفاده کنند. قانون در این باره چنان محکم است که تنها تا اول مارس 2020 به بیشتر کشتی ها، تحت شرایطی خاص، اجازه استفاده از سوخت با گوگرد بالا (VLSFO) داده بود.

از این تاریخ به بعد، حتی حمل سوخت با گوگرد بالا بر روی کشتی های بدون فیلتر های scrubbers ممنوع شد. این بدان معنی است که اپراتور های کشتی هایی که به فیلتر های scrubbers مجهز نیستند باید تمام سوخت گوگرد بالا را از روی کشتی تخلیه و مخازن آن را تمیز کنند. آن ها فقط زمانی مجاز به حمل مجدد سوخت با گوگرد بال هستند که از نصب سیستم فیلتر های scrubbers و عملیاتی شدن آن اطمینان حاصل کرده باشند.

در این رابطه برنامه ریزی عامل مهمی است، زیرا اجرای کامل آن به زمان نیاز دارد. در مورد یک پروژه نوسازی، قیمت سوخت نیز عامل دیگری در تصمیم گیری برای انتخاب نصب فیلتر های scrubbers یا استفاده از سوخت با گوگرد کمتر از 0.5 درصد است. با اختلاف قیمتی که این روز ها بر اثر کاهش قیمت نفت پیش آمده معلوم نیست نصب فیلتر های scrubbers برای مالکان کشتی جذابیتی داشته باشد.

اما پیش بینی دقیق قیمت بلندمدت نیز دشوار است. علاوه بر این، انتخاب مواد و روکش مناسب برای جلوگیری از خوردگی لوله ها نیز ضروری است. لوله های GRE با قطر حداکثر یک متر به بست های پشتیبان نیاز دارند تا از آسیب دیدن هنگام شستشوی سنگین با آب در داخل آن ها جلوگیری شود.

چالش های نصب فیلتر های scrubbers

از موارد گزارش شده درباره مشکلات اسکرابر ها می توان به نشت و خوردگی لوله های فیلتر های scrubbers خروجی از دودکش در اثر گاز SOX اشاره کرد. برای حل این مشکل، DNV GL قوانین خود را به روز کرده و نیاز به اندازه گیری ضخامت سالانه در لوله های مختلف فرعی و طرح های سیستم قطعات را به آن ها لحاظ نموده است. خرابی سنسور نیز یک نگرانی بزرگ است و رعایت فواصل نگهداری برنامه ریزی شده از اهمیت بالایی برخوردار است.

هنگامی که یک سنسور از کار می افتد سیستم کنترل می تواند داده های اشتباهی را ارائه دهد و باعث پاسخ عملیاتی نادرست یا غیرضروری شود. همچنین داده های یک سنسور گمراه کننده، می تواند به غلط نشان دهد که انتشار گاز های گلخانه ای در محدوده است و تنها زمانی که میزان انتشار آلاینده ها توسط بازرسان بندر بررسی شود، این خطا آشکار می شود.

در این حالت ممکن است، مالک کشتی مجبور به تحمل پرداخت جریمه بالا باشد. در برخی بنادر حتی ممکن است پرسنل کشتی مانند فرمانده و سرمهندس بازداشت شوند. برخی از بنادر اتحادیه اروپا و بنادر چین دارای سنسور هایی در مسیر تردد کشتی ها هستند و در برخی موارد، مأموران و بازرسان بندر PSC مجهز به یک سنسور دستی برای بررسی میزان انتشار گاز در زمان بازدید کشتی شده اند. هواپیما های بدون سرنشین همچنین در برخی مناطق برای اندازه گیری میزان انتشار دود متصاعد از دودکش کشتی ها مورد استفاده قرار می گیرد.

توصیه به مالکان کشتی

پیروی از فواصل نگهداری برنامه ریزی شده و انعقاد توافق نامه خدمات پس از نصب با سازنده سنسور ها کمک زیادی در مواجهه با این چالش دارد. نگه داشتن قطعات یدکی مهم و اصلی در روی کشتی برای جلوگیری از قطع طولانی مدت فیلتر های scrubbers بسیار حیاتی است. علاوه بر این، آزمایش اولیه سیستم کنترل می تواند به جلوگیری از عدم موفقیت در حین کار و همچنین تعمیرات پرهزینه یا نصب مجدد کمک کند.

DNV GL قبلاً تست سخت افزاری را در این حلقه برای این سیستم های کنترل در کارگاه ارائه داده تا بررسی کند که چگونه سیستم کنترل در شرایط مختلف و شرایط شدید مانند دمای بسیار پایین یا زیاد انجام می شود که می توان برای انجام این تست ها شبیه سازی کرد.