هنگ‌کنگ پس از 150 سال حاکمیت انگیسی‌ها در سال 1997 مجدداً به چین ملحق گردیده است. هنگ کنگ در شرق آسیا و هم مرز با دریای چین و جنوب شرق کشور چین واقع شده و با سرزمین اصلی چین 30 کیلومتر مرز مشترک دارد. از نظر ارتفاع از سطح دریا بین صفر در دریای چین جنوبی و 958 متر در تیاموشان قرار دارد. هنگ کنگ دارای 733 کیلومتر خط ساحلی و دارای 263 جزیره بیش از 500 مترمربع می‌باشد و شمال این منطقه دارای تپه‌های کوچک با سرزمین جلگه‌ای بوده و کل مساحت این منطقه 1104 کیلومتر مربع می‌باشد. منابع طبیعی هنگ کنگ به سه دسته تقسیم می‌شود که شامل کانی‌های معدنی فلزی و غیرفلزی صنعتی در ساحل، سنگ‌های ساختمانی و معدان سنگ و ذخایر شن‌های دریایی می‌باشد. 

حمل و نقل بار در این بندر و برای دومین بار متوالی در سال 2017 میلادی به گونه‌ای افت کرد که پنجمین بندر شلوغ کانتینری دنیا شاهد کمترین میزان ترافیک کانتینری بود. همزمان با ارتقا توانمندی‌های تولیدکنندگان، چین برترین صادرکننده در زمینه پارچه و تمامی تجهیزات و ماشین‌آلات شد و توانست ظرفیت جابه‌جایی را در بنادر خود ارتقا دهد و میزبان شناورهای بزرگ ازشهرهای اصلی چون شنزن و شانگهای برای ارائه مستقیم خدمات باشد. تا سال 2004 میلادی، هنگ کنگ شلوغ‌ترین بندر کانتینری جهان بود چرا که کانال ارتباطی برای صادرات و واردات کالا‌به چین به‌شمار می‌رفت.

هنگ کنگ طی دهه‌های اخیر شاهد افت رنکینگ جهانی خود بوده است. در سال 2005 میلادی هنگ کنگ پرچم‌دار شلوغ‌ترین بندر کانتینری جهان بود که جای خود را به سنگاپور داد و در سال 2007 میلادی در رتبه دوم قرار داشت که شانگهای جای آن را گرفت، در سال 2013 رتبه سوم هنگ کنگ را بندر شنزن اشغال کرد و در نهایت جایگاه چهارم خود را در سال 2015 میلادی به بندر نینگبو داد.در سال 2017 میلادی جایگاه پنجم بندر هنک کنگ به بندر بوسان تعلق گرفت که شاهد افزایش ترافیک کانتینری از خلیج Bohai در شمال شرقی چین بود. بر اساس داده‌ها و آمارهای موجود از بنادر، ترافیک در بندر بوسان در 11 ماه نخست سال 2017 میلادی سه برابر بندر هنگ کنگ اعلام شد.