اسکله مکان مشخصی در بندر یا بندرگاه است که برای پهلوگیری کشتی ها در زمانی که در دریا نیستند و دنبال مکان ثابت برای تخلیه بار و لنگرهستند، مورد استفاده قرار می گیرند. اسکله ها دارای قسمت جلویی عمودی هستند که امکان جابه جایی ایمن و فضای آزاد را فراهم می کند و سپس می تواند تخلیه یا بارگیری محموله همچنین سوار شدن یا پیاده شدن افراد از کشتی ها را سهولت بخشد.

اسکله اصطلاحی است که در بنادر برای مکان مشخصی که ممکن است یک کشتی در آن لنگر انداخته باشد یا بخواهد در آن لنگر بیاندازد، معمولاً به منظور بارگیری و تخلیه مورد استفاده قرار می گیرد. اسکله ها توسط مدیریت تأسیسات (به عنوان مثال، مدیریت بندر، که وظایف را شکسته و وظیفه هر ارگان یا قسمت را به آنها اختصاص می دهد.) تعیین می شوند. کشتی ها توسط این مقامات به اسکله اختصاص داده می شوند.

بیشتر اسکله ها در کنار چند اسکله دیگر یا اسکله ثابت (بنادر بزرگ) و اسکله شناور (بندرهای کوچک و دریاها) قرار دارند. اسکله ها عمومی هستند یا مختص انواع کشتی هایی که از آنها استفاده می کنند. اندازه اسکله ها از 5 تا 10 متر (16 تا 33 فوت) برای یک قایق کوچک در دریایی تا بیش از 400 متر (1300 فوت) برای بزرگ ترین نفتکش ها متغیر است. قاعده کلی این است که طول یک اسکله باید تقریباً 10 متر بیشتر از طولانی ترین کشتی ای باشد که در اسکله لنگر انداخته است.

انواع اسکله

بر اساس انواع کشتی و قایق درخواست لنگر انداختن در آن قسمت اسکله، انواع اسکله طراحی و قابل بارگیری می شوند.در زیر لیستی از انواع اسکله بر اساس روش ساخت آمده است:

اسکله عرشه متحرک

در این اسکله ها، یک ساختار عمودی محکم ایجاد می شود که حاوی مواد پر کننده است که تا انتها به ساختار منتقل می شود. آنها را می توان با استفاده از یک ساختار دیوار گرانشی که در آن دیوار جلویی سازه از وزن و اصطکاک خاص خود برای پر کردن استفاده می کند یا با یک ساختار شمع ورق که در آن از یک صفحه لنگر برای نگهداری وزن خاک استفاده می شود، استفاده کرد.این اسکله برای قسمت هایی مناسب است که احتمال جز و مد در آن قسمت باشد و برای پیشگیری از آن باید راهکار های مناسب را سنجید و ثبت کرد.

اسکله شناور

اسکله های شناور نیز برای مناطق در معرض جز و مد شدید مورد استفاده قرار می گیرد و برای مناطق دور از ساحل نیز بسیار مناسب است.اسکله های باز شناور دارای ساختارهایی هستند که توسط شمع هایی پشتیبانی می شوند که کمی در ساحل از وسعت طبیعی زمین یا دورترین سطح خاک پر شده اند. این سبک از اسکله می تواند انعطاف پذیری بیشتری در ویژگی های اسکله ارائه دهد، اما همچنین پروژه های پیچیده تری تداخل در کشتی هایی از جمله لایروبی را بعداً ارائه می دهد و همچنین مقدار وزنی که اسکله قادر به تحمل و مقاومت است را محدود می کند.

اسکله شمع های ردیفی

اسکله شمع های ردیفی از طریق کوبیدن و یا حفاری شمع های مورد نظر تا عمق مورد نظر برای کشتی و قایق مورد لنگر در آن اسکله در بستر مورد نظر سکون می یابند و با استفاده از نیروی مقاوم خاک و سایر نیروهای کمکی از جمله مهاربندی جانبی در برابر نیروی محرک کشایینده دریا و سربارهای جانبی و ثقلی مقاومت می نمایند. دیوارهای ورقه­ ای می­توانند از سپر فولادی کوبیدنی، شمع­های ردیفی و ترکیب شمع­های ردیفی و صفحات ورقه­ای و ترکیب آنها برای ساخت مواد پایه محکمتر ساخته شوند.

اسکله وزنی

برای به حداکثر رساندن فضای پهلوگیری در طول ساحل آب نما استفاده می شود. اسکله های انگشتی اغلب برای کشتی های کوچک و متوسط مرتبط با سفر مسافران استفاده می شود. اسکله های وزنی همچنین می توانند برای محموله های خطرناک مانند محموله های نظامی استفاده شوند که به دلیل وزن و تجهیزات لازم برای اسکله های دریایی قابل استفاده نیستند. در این موارد، اسکله های وزنی بلند ممکن است به دور از ساحل به نظر برسند، و با دسترسی به راه آهن یا سایر روشهای جابه جایی محموله دسترسی راحتتری را فراهم کنند.

اسکله رورو

این اسکله ها معمولا به منظور بارگیری و تخلیه وسایل نقلیه به کشتی یا از درون کشتی ها به بندر استفاده می شوند.اسکله های رو رو را از لحاظ سازه ای به پنج گروه تقسیم می کنند:

• اسکله­ های وزنی (Gravity walls)
• اسکله­ های سپری (ورقه ای) (Sheet walls)
• اسکله­ های شمع وعرشه (Suspended deck structures) که به آنها اسکله های باز(Open) نیز اطلاق می شود.
• اسکله­ های شناور (Afloat pontoons)
• اسکله­ های عرشه متحرک (Linkspans)