کشتی های باربری هستند که تمام بار آنها بارگنج (کانتینر) می باشد که در اصطلاح فنی آن، حمل و نقل بارگنج یا کانتینریزیشن نامیده می شود. کشتی های کانتینری عموماً ابزار اصلی ایستگاه چندگانه تجارتی می باشند. بارهای این کشتی ها عموماً کانتینرهای استاندارد 8×20 و 8×40 فوت می باشند. ظرفیت حمل برخی کشتی های کانتینر بر تا نوزده هزار (19000) کانتینر هم می رسد.

کشتی های کانتینری محموله های مختلف را بار می کنند و از سال 1900 تا کنون مورد استفاده قرار می گیرند. محموله های آنها می تواند هر چیزی شامل خودروها، کیسه های آرد، ظروف مشروبات و بسیاری از اجناس دیگر در اندازه ها و اشکال مختلف می باشد. تخلیه و بارگیری چنین ترکیباتی نیاز به زمان و کارگر زیادی دارد و در نتیجه هم از نظر هزینه و هم از نظر زمانی گران قیمت دیده می شود. از آنجا که از هزینه های عملیاتی آنها بسیار بالا است، استفاده از کشتی سنتی به طور پیوسته در حال کاهش است. کشتی های کانتینری وجود خود را به راننده کامیون آمریکایی، جان مک لین مدیون هستند. در سال 1931، مک لین اولین کامیون خود را که برای ارسال و برداشت بارها از بنادر مختلف مورد استفاده قرار می گرفت، خریداری نمود. در طول این زمان، در حالی که او بی صبرانه منتظر تخلیه محتوای داخل کامیون به کشتی بود، او به راهی کارآمدتر و سریع تر می اندیشید که کشتی ها را پر و خالی کند و بتواند در وقت بسیار زیاد و هزینه بالا صرفه جویی کند.

کشتی های کانتینری اولیه، نوع تبدیل شده نفت کش هایی بودند، که بعد از جنگ جهانی دوم از باقی مانده های تانکرهای T2 ساخته شده بودند. در سال 1951، اولین کشتی کانتینری باهدف در دانمارک شروع به کار نمود و در بین سیتل و آلاسکا کار می کرد. اولین کشتی کانتینری در ایالات متحده، آیدیال اکس یک تانکر T2 که متعلق به مالکوم مکلین بود که 58 کانتینر فلزی را از نیوارک، نیوجرسی به هوستون، تگزاس در اولین سفر دریایی اش در آوریل 1956 حمل نمود.