حدود 5000 سال پیش، اولین راه های تجارت بین هند امروزی و پاکستان در مسیر دریای عرب شکل گرفت. به دلیل حمله راهزن ها به کاروان ها، سفر زمینی خطرناک بود به همین خاطر دریانوردان سفر دریایی را شروع کردند آنها با کمک یک اسطرلاب (وسیله ای برای وضعیت ستارگان و شب و روز) سفر و مسیریابی را انجام می دادند.

براساس شواهد تجارت دریایی بین تمدن ها حداقل به دو هزار سال قبل مربوط می شود. همچنین شروع ناوبری در سومر را بین هزار 3 تا 4 سال قبل از میلاد تخمین زده اند.فرض بر این است که اولین قایق های ماقبل مربوط به عصر سنگ بوده اند و توسط مردم ساخته می شدند، زیرا تاریخ شناسان یک قایق موتوری سنگی در جزیره وایت در انگلیس پیدا کرده اند.

اولین قایق های بادبانی واقعی اقیانوس پیما توسط مردم اتریش اختراع و باعث سفرهای گسترده به جزایر هند و اقیانوس آرام شد. اتریش ها سفرهای تجاری به آسیای جنوبی و دریای عرب را در حدود ششصد تا هزار سال قبل از میلاد ایجاد کردند که بعدها به جاده ابریشم دریایی تبدیل شد.

اولین تجارت دریایی

مصریان از طریق دریای سرخ راه های تجاری دریایی را شروع و با ورود به عربستان ادویه جات را به کشورشان وارد کردند. در زمان جولیوس سزار، چندین مسیر تجاری ترکیبی (زمینی و دریایی) به ثبت رسید. همچنین نیروی دریایی قاره آمریکا در طی سال های 1775-1774 تشکیل شد.با این حال، قدرت های استعماری اروپا، یعنی اسپانیا، پرتغال، انگلیس، هلند و فرانسه، اولین کشورهایی بودند که از قرن شانزدهم شبکه قابل اعتماد تجارت دریایی جهانی را ایجاد کردند.

بیشتر فعالیت های حمل و نقل دریایی در آن دوران اطراف دریای مدیترانه، شمال اقیانوس هند، اقیانوس آرام و اقیانوس اطلس شمالی از جمله جزایر کارائیب متمرکز بود. کانتینر زدن از دهه 1970، انقلابی بزرگ در حمل و نقل دریایی ایجاد کرد. در این حالت محموله ها در جعبه، پالت، بشکه و … بسته بندی و در حجم گسترده جابه جا می شدند.