مسیرهای گمرکی چگونه در سیستم تعیین می‌گردد؟
گمرکات به دلیل کمبود امکانات و عدم امکان بازرسی فیزیکی کلیه کالا ها از ماژول selective که برمبنای مدیریت ریسک کار می کند، استفاده می کنند و دیگر نیازی نیست تک تک محموله های وارداتی را کنترل و با مقررات اخذ حقوق و عوارض انطباق داده، برای یکسری کالا ها بنا را بر صحت اظهار های اظهار کننده گذارده و سند ترخیص فوری صادر می گردد و برای برخی دیگر کالاها که احتمال تقلب در آن بیشتر است بررسی موشکافانه تر صورت می گیرد تا از واردات کالاهای غیر مجاز و ممنوع الورود جلوگیری گردد.

قوانین تعیین مسیر گمرکی:

• تعیین مسیر گمرکی بر اساس تعرفه کالا:تعرفه های ممنوع، مشروط.
• تعیین مسیر گمرک بر اساس نوع معامله: بدون انتقال ارز و ….
• تعیین مسیر گمرک بر اساس نوع رویه وضعیت کالا: کالای نو و مستعمل.
• تعیین مسیر گمرک بر پایه ارزش کالا:بیش از یک حجم دلار به بالا.
• تعیین مسیر گمرک بر اساس نام کشور: برای مثال کشورهای پر ریسک.
• تعیین مسیر گمرک بر پایه نام صاحب کالا.
• تعیین مسیر گمرکی بر اساس اظهارکننده یا ترخیص کار و حق العمل کار گمرکی.

که بر اساس نوع ریسک اظهارنامه در یکی از مسیرهای زردو قرمز و سبز قرار می گیرد.

روش اجرایی تعیین مسیر گمرکی:
پس از تخصیص شماره ثبت، شمارهکوتاژ، تعیین مسیر اظهارنامه به شیوه ی selectivity، اظهارنامه به سرویس ارزیابی ارسال می‌گردد تا نوع مسیر آن مشخص گردد.

کالاهایی که ممکن است در مسیرهای گمرکی قرار گیرند:

مسیر سبز:
این نوع کالاها نیازی به آزمایشگاه و استاندارد ندارد - نیاز به کسب مجوز ندارد- نظر کشور ساخت و اسناد ارائه شده نیز مشکلی ندارد - رزش و تعرفه اظهاری سند، با ارزش و تعرفه استنباطی گمرک نیز مطابقت دارد. اغلب کارت بازرگانی شرکت های تولیدی در این مسیر قرار می گیرند. خوش حساب بودن در امور مالیاتی.

مسیر زرد:
این نوع کالا ها نیاز به آزمایشگاه و یا استاندارد دارد ولی به خاطر سابقه ترخیص در کمتراز سه ماهه گذشته و ارائه کاتالوگ و مطابقت ارزش استنباطی گمرک با ارزش کالا اجازه ی خروج می گیرند بدون نیاز به ارزیابی فیزیکی.

مسیر قرمز:
این نوع کالا ها احتمالا نیاز به آزمایشگاه و استاندارد دارد - اسناد ارائه شده، مخدوش است- ارزش استنباطی گمرک با ارزش اظهاری تطابق ندارد- کارتهای بازرگانی که تازه دریافت شده و اقدام به واردات کرده اند.